De zon zakt achter de bomen.
Het water is stil. Alleen Finn blijft nog even zitten, bij het riet.
Een paar kruimels brood drijven langs.
Aan de overkant scharrelt een andere eend, haar blik omlaag.

Finn:

“Ik dacht… dat we het samen zouden doen.
Dat het gewoon even stil was en dan weer goed.”

De wind beweegt zacht door het riet. Geen antwoord.

Finn:

“Ik heb het geprobeerd, hoor.
Gepraat. Gevraagd. Gewacht.
Maar soms hoor je alleen je eigen stem terug.”

Hij kijkt naar zijn weerspiegeling in het water.
Die lijkt vandaag iets ouder.
Misschien omdat verdriet ook sporen nalaat.

Finn fluistert:

“Misschien komt het niet meer goed zoals het was.
Maar misschien komt er iets nieuws… iets wat stiller is, maar ook echt.”

Een ster valt. Het water rimpelt.
Finn zucht.

“Ik blijf hier nog even.
Want zelfs stilte kan een beetje troosten.”

#EendjeFinn #Avondstilte #VerliesEnHerstel #LiefdeBlijft #DurfTeVoelen