We leven in een tijd waarin jongeren niet alleen zichzelf ontdekken, maar ook voortdurend bekeken worden. Elk moment kan vastgelegd, gedeeld en beoordeeld worden. En terwijl vroeger de spiegel ophield bij de badkamer, is er nu een digitale spiegel die nooit meer weggaat. Een filter, een like, een opmerking — het kan iemands hele dag maken of breken.

We leven in een tijd waarin stilte zeldzaam is. Het scherm is altijd dichtbij: berichten, meldingen, filmpjes, games — een onafgebroken stroom van prikkels die de aandacht van jongeren vasthoudt. Ze zijn letterlijk altijd aan. Wat ooit bedoeld was om te verbinden, heeft ons in een ritme gebracht waarin rust bijna onnatuurlijk voelt. En dat heeft diepgaande gevolgen voor het brein.